จันทน์กะพ้อ

                      พิลาศลักษณ์ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของ ไพร เศรษฐีประจำจังหวัด ได้พบกับ กิตติคุณ นักร้องชื่อดัง กิตติคุณแอบนัดเจอพิลาศลักษณ์ ด้วยความอ่อนเยาว์ต่อโลกเธอจึงตกเป็นของกิตติคุณจนท้อง กิตติคุณปฏิเสธและพูดจาถากถางพิลาศลักษณ์ ไพรบันดาลโทสะจ้วงแทงกิตติคุณแล้วควักหัวใจออกมาให้พิลาศลักษณ์ดูว่าก้อนเนื้อชิ้นนี้มีเพียงราคะ พิลาศลักษณ์ไม่อาจประคองสติไว้ได้กลายเป็นคนโรคจิต และคลอดลูกสาวคือ พักตร์พิไล หรือพิไล ถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่เด็กจนเข้ามหาวิทยาลัย จนตาล้มป่วยจึงกลับมาบ้านแต่ไม่ทันร่างของไพรถูกเผาไปแล้ว

                      พิไลคิดปรับปรุงคฤหาสน์กลางป่าให้เป็นรีสอร์ทเล็ก ๆ ขณะกำลังรื้อของพิไลพบแผ่นเสียงเก่าเพลงจันทร์กะพ้อร่วง จึงนำไปเปิดอีกครั้ง พิไลกอดแม่และบ่นคิดถึงตาเพราะจำได้ว่าร้องเพลงนี้กล่อมตั้งแต่เด็ก

                      การทำรีสอร์ทครั้งนี้มี สุวรรณ หัวหน้าคนงานเป็น ผู้ช่วยเหลือ สุวรรณหลงรักพิไลตั้งแต่แรกพบเช่นเดียวกับ ชามินทร์ จนมีเรื่องชกต่อยกัน อินทร คนสวนน้องชายชามินทร์ เข้าช่วยพี่ชาย สุวรรณผูกใจเจ็บชามินทร์และอินทร พิไลไม่ถูกชะตากับอินทรเพราะไม่ตัดต้นไม่ตามคำสั่ง นุ่น คนรับใช้ของพิลาศลักษณ์แอบชอบ อินทร คอยแขวะพิไลเพราะกลัวว่าจะมาชอบอินทร

                      เมื่อรีสอร์ทเป็นรูปร่างขึ้นมาเมษา นักศึกษาหนุ่มที่ตกลงที่จะมาพักเพื่อรับน้องและคิดจีบพิไลเพื่อจะได้ไม่เสียเงินค่าที่พัก พอตกดึกทุกคนในคฤหาสน์ได้ยินเสียงชายแก่ ร้องเพลงจันทร์กะพ้อร่วง รุ่งเช้าชาวบ้านพบศพเมษาโดนไม้แหลมแทง เหตุการณ์เลวร้ายลงไปอีก เมื่อ ทวีป ไกด์หนุ่มที่เดินทางมาท่องเที่ยวที่หมู่บ้านและเกิดชอบความสดใสของพิไล ฉลองชัย ลูกชายสจ.ที่เข้ามาสร้างสัมพันธ์กับพิไลหวังฮุบรีสอร์ทกมล สารวัตรหนุ่มที่รับผิดชอบคดีอื้อฉาวที่ต้องการทั้งพิไลและชื่อเสียง

                      พระธรรมศิลปินวาดภาพและนักดูนก ทุกคนต่างถูกฆ่าตายเหมือนกันคือ โดนควักหัวใจ แต่ก่อนที่ใครจะถูกฆ่าจะมีชายแก่ร้องเพลงจันทร์กะพ้อ จนทุกคนคิดว่าเป็นผีไพรที่มาคอยคุ้มครองพิไล ตำรวจพบแผ่นเสียงจันทร์กะพ้อร่วงในห้องอินทรและเหล้าเถื่อนในห้องสุวรรณ ทั้งคู่จึงต้องเข้าไปอยู่ในคุก

                      วาทิตนักข่าวคอลัมน์เรื่องผีเข้ามาพักที่ รีสอร์ท วาทิตแอบย่องไปที่ห้องพิลาศลักษณ์มองผ่านช่องรูไม่แตกยังไม่ทันเห็นอะไรก็โดนแทงลูกตา สุวรรณหนีออกจากคุกไปโรงพยาบาลเพื่อปิดปากไม่ให้วาทิตนำเรื่องไปขายหนังสือพิมพ์ ส่วนอินทรมาหาพิไล พิไลนึกถึงเพลงจันทร์กะพ้อที่ได้ยินเมื่อเย็น บอกให้อินทรรีบหนีไปเธอจะขอชีวิตจากตา แต่อินทรบอกให้พิไลไปหลบที่ห้องของพิลาศลักษณ์ พิไลเข้ามาหาแม่แต่ไม่พบ สายตาของพิไลเห็นรอยต่อของฝาห้องเผยอ ออกมาและพบว่าเป็นทางเชื่อมลงไปใต้ดิน

                      สิ่งที่พิไลเห็นคือหัวใจห้าดวงที่ถูกเก็บไว้ในโหลแก้วเจียระไน อินทรตาเบิกกว้างเมื่อเห็นพิลาศลักษณ์ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมมีดด้ามยาวในมือ พิลาศลักษณ์บีบเสียงเป็นเสียงผู้ชาย
ร้องเพลง จันทร์กะพ้อร่วง พิลาศลักษณ์ถามอินทรว่ารักพิไลจริงหรือ ถ้ารักจริงให้แลกกับอะไรก็ยอมใช่ไหม อินทรตอบว่าใช่ พิลาศลักษณ์ขอดูหัวใจว่ารักจริงหรือเปล่า พิไลร้องห้ามแม่แต่ว่าพิลาศลักษณ์กลับไปสู่ภวังค์คนที่เสียสติ ผลักพิไลให้พ้นทางแต่เกิดเสียหลักจะหล่นหน้าผา อินทรดึงมือของทั้งคู่เพื่อช่วยชีวิต พิลาศลักษณ์เห็นสองมือที่จับยึดกันแน่น ทำให้เธอตัดสินใจฝากชีวิตลูกสาวไว้กับผู้ชายที่มีรักแท้ พิลาศลักษณ์ปล่อยมือจากอินทรให้ร่างของตนร่วงสู่หุบเหว พิไลเสียใจในโชคชะตาของแม่ อินทรกอดพิไลว่าเธอไม่ใช่ดอกจันทร์กะพ้อที่จะร่วงหล่นอย่างไม่มีค่า เพราะเธอคือดอกไม้ที่จะอยู่ในใจเขาตลอดไป